Isa Hamerlinck
Onder andere Martine Taks schuift aan bij de talkshow, zij is coördinator van het Taalhuis in Tilburg. Het Taalhuis probeert mensen die kampen met laaggeletterdheid te helpen met hulp zoeken. Ze gaan samen kijken naar wat de problemen zijn en wat er qua aanbod het beste past. Daarnaast proberen ze de wachtlijsten zo kort mogelijk te houden. “Maar daar ontkomen we niet altijd aan”, vertelt Taks. “De instroom is groot, ook met mensen die Nederlands niet als moedertaal hebben.”
Maar de mensen die Nederlands wel als moedertaal hebben gehad, zijn misschien nog wel het moeilijkst te bereiken. “De mensen die Nederland binnenkomen willen graag de taal leren en vinden makkelijk hun weg. Bij de groep waarvan Nederlands de moedertaal is, spelen er ook andere dingen mee, zoals schaamte. Wat je wel eens ziet is dat ze dan pas hulp inschakelen wanneer ze kinderen krijgen. Dan zien ze hoe snel hun kind de taal oppakt en dan willen ze het zelf ook aanpakken en mee leren.”
Jip en Janneke taal
Ervaringsdeskundige Benno van Vugt is ambassadeur bij het Taalhuis. Hij heeft zelf gelukkig geen last van de schaamte die bij laaggeletterdheid kan komen kijken: “Dan stuur ik een klant een factuur en dan krijg ik als reactie dat ik het verkeerd heb gedaan. Ik zeg dan altijd: je snapt toch wat er staat? Zo lul ik mijn eigen er wel uit.”
Elke maand zitten de ambassadeurs bij het Taalhuis. Dan komen mensen van bijvoorbeeld de gemeente langs met hun brieven. De ervaringsdeskundigen lezen de brieven door en vervangen de ingewikkelde woorden met Jip en Janneke taal.
Digitale geletterdheid
Maar niet alleen lezen is lastig voor mensen met laaggeletterdheid, met het digitale tijdperk hebben sommige mensen ook moeite. Leo Doomen, ervaren technicus die met pensioen is, heeft sinds zijn pensioen niet stilgezeten en helpt mensen daarbij. Zelf volgt hij taal- en computerlessen en geeft daar ondertussen les in. “Je begint eigenlijk met het knopje voor het aanzetten en hoe je je muis moet vasthouden. Als ze meer vertrouwen krijgen, gaan ze zich steeds minder schamen.” Maar hij vertelt ook dat die schaamte soms blijft hangen. “Ik hoor nog steeds vaak de uitspraak: stom hè, ik snap het niet. Dit is echter helemaal niet erg, ik ga er dan gewoon samen met ze doorheen, stapje voor stapje”, aldus Doomen.
LEES OOK:
