Kees-Luc Simons
De ‘anderhalvemetersamenleving’, ze is er dan toch van gekomen. Afstand als nieuwe normaal. Wie had dat nou ooit kunnen denken? Vandaar nu deze tentoonstelling. Want kunst heeft tenminste nog enige zin in deze donkere dagen. Zelfs in ons Brabant. En dus nodigt het museum iedereen met alle plezier uit voor de expositie ‘Jardin de Tendresse’, ofwel ‘Tuin der Tederheid’, van Sjon Branðs. Al met al een speelse ‘exposition dansante’, uitgevoerd in bewegende assemblages van alledaagse gebruiksvoorwerpen en speelgoed.
Geen hand meer reiken om de ander vriendelijk te begroeten? Niet eens meer vrienden en vriendinnen spontaan omhelzen? En geen knuffels meer aan kinderen en kleinkinderen? Maar ook niet meer zoenen op het zebrapad? Of nooit meer vrijen op het strand? Waar leven we dan nog voor? Veiligheid dus voor alles? Echt waar? Als het ware in een folie gehuld door het leven en door de virtuele gemeenschap gaan?
“Alles van waarde is weerloos,” schreef de dichter Lucebert eens, meteen gevolgd door de magistrale regel: “wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk!” Aanraking, hoe lang kan een mens zonder? Zonder af te glijden naar een troosteloos robottenbestaan? Waar gaan we hoe dan ook heen?
Het ‘Metropolitan Museum | Tilburg’ zelf noemt ‘Tuin der Tederheid’ een ‘onbevangen feest van aanraking, tederheid en kwetsbaarheid’. Die is daar te zien vanaf vrijdagavond 12 juni. Dag en nacht, zeven dagen in de week.
