Vanessa Spaanderman
Hans Smolders begon voor ijshockeybegrippen relatief laat. Pas op zijn elfde, tijdens het schaatsen, pakte hij voor het eerst een stick en ging aan de slag met de puck. Daarvoor speelde hij handbal, maar het spel op het ijs won zijn hart. Toevallig verhuisde het gezin van de wijk Fatima naar Theresia, op slechts twee straten afstand van de ijsbaan.
Vrij schaatsen en samen met zijn vader wedstrijden bezoeken waren de sleutel tot zijn ijshockeycarrière. “Blijkbaar was ik een fanatiek mannetje. Ik ging elke dag schaatsen, want ik had er enorm veel plezier in”, vertelt Hans. Het had zelfs invloed op zijn schoolresultaten: “Ik had er eigenlijk geen interesse meer in, want ik wilde zo goed mogelijk leren ijshockeyen. Zodra school uit was, stond ik alweer op de ijsbaan.”
(Tekst loopt door onder de foto.)
De band tussen Hans en 22
Hans schopte het tot de eerste divisie van de Tilburg Trappers. Ook zijn broer Paul speelde daar, met nummer 11 op zijn rug. Hans koos trots voor nummer 22: “Er waren nog een paar nummers over die niet gebruikt werden. Mijn grote voorbeeld was Wayne Gretzky, de Johan Cruijff van het ijshockey. Hij droeg nummer 99 en ik vond dubbele cijfers mooi. Toevallig was er nog een dubbel cijferig nummer vrij en zo kreeg het extra betekenis.”
(Tekst loopt door onder de foto.)
Één team, één taak
Als teamcaptain leidde Smolders door zelf voorop te gaan in de strijd. “Het is een rol die je ligt of niet”, zegt hij. Toen door een sponsordeal de teamkleuren veranderden van geel-blauw naar zwart-rood, kwam hij op voor de supporters. “Ik hoorde dat ze het niets vonden. Uiteindelijk bleek het een storm in een glas water”, lacht hij.
Zijn meest memorabele wedstrijd speelde hij in Groningen, waar hij vier keer achter elkaar scoorde. “Dat maak je niet vaak mee.”
(Tekst loopt door onder de foto.)
Het einde van zijn ijstijd
Hoewel het ijshockey hem goed afging, stopte Hans op zijn 25e op het hoogtepunt van zijn carrière. Hij wilde zich volledig richten op zijn eigen bedrijf. “Tussen mijn dertiende en zeventiende speelde ik nog voor Jong Oranje. Dat was geweldig, maar op een gegeven moment moet je gaan werken. Ik heb het Nederlands team vaak moeten bedanken, omdat het niet te combineren was met mijn werk.”
Op jonge leeftijd trouwde hij en keek serieuzer naar de toekomst. Later verkocht hij zijn bedrijf om zich volledig te richten op de samenwerking met Pim Fortuyn en daarna op zijn eigen politieke pad.
(Tekst loopt door onder de foto.)
IJshockeykarakter voor altijd in zijn hart
Hans speelde van 1971 tot 1986. In die tijd veranderde er veel bij de Tilburg Trappers. Tegenwoordig bezoekt hij af en toe nog een wedstrijd en heeft hij onder andere contact met oud-teamgenoten, zoals René de Hondt en stond in 2017 George Peternousek bij zijn partij op de negende plek.
Het ijshockey heeft hem blijvend gevormd: “Je ontwikkelt doorzettingsvermogen, leert samenwerken en krijgt een positieve instelling. Dat is heel belangrijk geweest voor mijn hele carrière.”
LEES OOK:
Nieuwe tijden bij Tilburg Trappers, niet iedereen blij met zondagmiddagpotjes
