Na 24 jaar is het voor brandweerman Erik klaar: ‘Tijd voor andere dingen’

Zijn druppel om binnen te komen heeft hij al ingeleverd en dus staat Erik de Laat voor de rolpoort bij de brandweerkazerne in Berkel-Enschot te wachten. Ex-collega brandweerman Ton Robben doet de deur open, waarna de welbekende knalrode tankautospuit verschijnt. “Hier heb ik heel vaak ingezeten”, geeft Erik aan. “Vanuit hier doen we als korps zo’n honderd uitrukken per jaar.”

Geen biljartclub

Dat korps bestaat in Berkel-Enschot uit 22 mensen uit de buurt. Dat is meer dan wat minimaal nodig is. “Daarnaast hebben we nog vier mensen in opleiding”, vertelt de ex-brandweerman en postcommandant. Dat is bijzonder te noemen, want bij veel kazernes kampt men met een vrijwilligerstekort. “Dan kan het voorkomen dat je niet uit kunt rukken. Je hebt minimaal zes mensen nodig.”

Officieel was Erik vrijwilliger, maar buiten het feit dat je zelf mag bepalen of je begint en wanneer je er weer mee stopt, is er weinig vrijwilligs aan. “Het is geen biljartclub”, vult Robben zijn ex-collega aan. “Er wordt wel wat verwacht. Je hebt een opkomstplicht van 30 procent en je moet 60 procent van de trainingen volgen.”

Heftige incidenten

Tijdens zijn 24 jaar bij de brandweer maakte Erik een hoop mee. “Hele heftige dingen die nog steeds op m’n netvlies gebrand staan”, geeft hij aan. “Maar vooral te leuke dingen blijven me bij. Het gezellige biertje achteraf samen met de anderen, maar ook de korpsavonden.” Het voelt voor de ex-brandweerman echt als familie. “Ik ben besmet met het brandweerbloed en uiteindelijk hoor je bij die familie en dat blijft zo.”

De beslissing om te stoppen nam Erik niet zomaar, want hij geeft nu al aan dat hij het ontzettend gaat missen. “Mijn vrouw is twee jaar geleden overleden. Inmiddels heb ik iemand anders, een nieuw gezin en twee extra dochters. Dan worden de dagen ineens heel kort. Het is tijd voor andere dingen in mijn leven.”

Gemeentelijke onderscheiding

Erik stond onlangs met een mond vol tanden tijdens de laatste korpsavond. Tot zijn verbazing liep de burgemeester ineens binnen. “Dat gebeurt al niet vaak”, vertelt hij. “Toen daarna mijn familie binnenkwam, dacht ik wel: nondeju, er gaat iets gebeuren.” Hij kreeg een gemeentelijke onderscheiding, de Zilveren Erepenning, voor zijn inzet voor de brandweer in Berkel-Enschot. “Die heeft een mooi plekje gekregen.”