Kees-Luc Simons
Kapotte woorden kleuren restjes klank
Deinen op de warme golven van de wind
En dwarrelen het mulle zand
In duizenden bergen en daaltjes
Zonder te laten zien naar welke kant
De wind zucht, aait de stappen in het vlakke
En blaast een kleine rust
Waar schaduwen zijn geland
Ik hoor het zachte geluid
Van huid dat langs een jurkje glijdt
En zie de stilte mij begroeten
Uit hoeken waar zelden geluid gedijt
En als de dag de tijd is vergeten
En mijn schaduw zich losmaakt
Van mijn bewegen
Hoor ik de torenkraaien in de verte
Op weg naar oude bomen gaan
Het is weer tijd geworden
Wanneer kraaien zwijgen, bladeren ertegen
En schaduwen niet meer staan
Om stilletjes op huis te gaan.
Ad Nouwens – Schrijversatelier
