Henk maakt al twintig jaar foto’s in het Leijpark en gaat daar nog lang niet mee stoppen

Deze foto is de Henks persoonlijke favoriet: een winterkoninkje op een hooibaal.

Met trillende stem neemt Henk de Winter even het woord. In buurthuis Jeruzalem, waar zijn werk eindelijk op ware grootte te zien is, kijkt hij de zaal in. “Ik wil mijn vrouw bedanken”, zegt hij, zichtbaar geëmotioneerd. En terecht. Want wat begon als een protestfoto tegen vandalisme, groeide uit tot een liefdevolle, bijna obsessieve ode aan het Leijpark – vastgelegd in duizenden beelden.

Op Facebook heeft zijn pagina Leijpark013 inmiddels bijna 4000 volgers. Een digitale ontmoetingsplek waar Henk, samen met zijn trouwe viervoeter Roos en vrouw Marie-José, de flora en fauna van zijn favoriete park tot leven brengt. Zijn foto’s, vaak van bijzondere vogels als lepelaars, slobeenden of halsbandparkieten, zijn niet alleen oogstrelend, maar ook documentair waardevol. In twintig jaar tijd ontdekte hij maar liefst 37 soorten die nog nooit eerder in het park waren gespot.

Wat begon als protest

De allereerste foto van Henk was niet bedoeld als kunst, maar als aanklacht. “Er was net een festival geweest. Ik zag jongeren een tak afbreken. Ze lachten erom, maar ik vond het verdrietig.” Hij pakte zijn camera – toen nog een eenvoudige – en klikte. Het beeld, later gedeeld via Hyves, markeerde het begin van iets groters.

Een bevriende fotograaf gaf hem destijds wat tips. Lachend vertelt Henk nu dat ze daar ‘weleens spijt van heeft gehad’. Zijn foto’s worden inmiddels duizenden keren bekeken. “Mijn record is 7000 klikken”, zegt hij niet zonder trots. De verhalen bij de beelden worden geschreven door zijn compagnon Thierry, met wie hij zes jaar geleden het duo ging vormen dat het Leijpark in kaart brengt.

Roos, Marie-José en een camera

Roos is meer dan een hond. Ze is Henks assistent. Terwijl zij nieuwsgierig door het struikgewas snuffelt, vliegen insecten op. Zodra Roos stil blijft staan, weet Henk: nu is het moment. En met één klik vangt hij een vlinder, een libel, een sprinkhaan – vaak in hun vlucht of net geland.

Marie-José, zijn vrouw, is even onmisbaar. Tijdens de tentoonstelling beweegt ze als een geboren gastvrouw door het buurthuis. Ze verkoopt foto’s alsof het warme broodjes zijn. “Ik kan nog een lege doos verkopen”, grapt ze, terwijl Henk een van zijn lievelingsbeelden toont: een winterkoninkje, nauwelijks groter dan een walnoot, balancerend op een hoopje gras. “Die zwaonefoto is veur haar”, roept Marie-José in plat Tilburgs, wijzend naar een bezoeker.

Liefde, maar ook strijd voor het park

De liefde voor het park ging nooit zonder discussie. Henk trok meerdere keren aan de bel bij de gemeente. “Na Dancetour elf jaar geleden lag het park er beroerd bij”, vertelt hij. Modder, beschadigde bomen. De PvdA stelde vragen, maar veel veranderde er niet. Wel ontstond er een vriendschap met politica Bea Mieris – zij opende zijn expositie.

Ook het conflict over het fietspad door het park ligt hem nog vers in het geheugen. Henk vocht, maar verloor. Toch is hij milder geworden. “Zo’n feest als Koningsdag mag best blijven. Het is traditie. Al is het wel midden in de broedtijd. Misschien heeft de volgende koning een andere verjaardag”, grinnikt hij.

Broodnodig

De tentoonstelling toont zo’n twintig werken. Zes vonden al snel een nieuwe eigenaar. De opbrengst gaat naar stichting Broodnodig, die zich inzet voor mensen in armoede.



Edita Saakian