Edita Saakian
Klokslag acht uur staat ze met een papiertje en een microfoon klaar voor de Heuvelse kerk. Eén voor één schreeuwt ze het, met trillende handen, uit: Nederlandse krantenkoppen die iets te maken hebben met seksueel geweld en aanranding.
“Voor veel mensen is het een ver van je bed show.”
De woorden galmen door het centrum heen en iedereen die langskomt kan niet anders dan even stilstaan. “Ik wil dingen zeggen die moeilijk zijn en die niet iedereen wil horen. Ik wil het taboe doorbreken en lichtelijk confronteren. Voor veel mensen is het een ver van je bed show en voor anderen juist niet”, legt Roosmarijn uit.
De actie heet ‘De Langste Nacht’. Toepasselijk en niet alleen omdat het woensdag meteorologisch gezien de langste nacht was. “Het illustreert ook de pijn waar mensen doorheen gaan nadat ze seksueel geweld is aangedaan. Nachten zijn voor slachtoffers vaak heel moeilijk.”
“Ik heb mezelf beloofd het nooit meer mee te maken.”
Een actie als dit is erg nodig. Volgens de kunstenares ook in Tilburg. Het is daarnaast ook een persoonlijke missie voor haar. Over het algemeen voelt ze zich veilig in de Tilburgse nachten. Al weet ze wel welke steegjes en straatjes ze liever mijdt. “Ik heb mezelf beloofd het nooit meer mee te maken. Gelukkig ben ik best pittig, maar veel mensen bevriezen juist als het ze overkomt. Vrouwen en ook mannen.”
Seksueel geweld is de laatste jaren steeds meer bespreekbaar, maar toch verbaast ze zich over hoe genormaliseerd het lijkt in onder andere de entertainment industrie. In de kunstsector, waar ze zelf ook deel van uitmaakt, gebeurt het nog te vaak, vertelt ze. Na het optreden liep de stoet door het centrum.
“Hopelijk kunnen we daders wakker schudden.”
Verschillende organisaties lopen mee, zoals Feniks en Blauwe Maan. “Er zijn gelukkig genoeg plekken waar vrouwen en mannen terecht kunnen als ze zoiets is aangedaan. Ik hoop met deze tocht mensen te helpen om hier sneller over te praten. Ik heb gemerkt dat dat me geholpen heeft. Hoe moeilijk het ook is.”
Ze hoopt elk jaar in Tilburg stil te kunnen staan bij seksueel geweld. “Ik hoop dat de groep die meeloopt elk jaar groter wordt, omdat we ons de mond niet meer laten snoeren. Hopelijk kunnen we daders wakker schudden en confronteren met wat ze aanrichten.”
