Pieter Soethout
De overweg heet voortaan het Korporaal Kevin van de Rijdt-viaduct. Kevin was in 2009 op missie in Afghanistan. Toen hij en zijn collega-commando’s achter vijandelijke linies zaten, leek er niets aan de hand, vertelt zijn vader Paul. “Op het moment dat het rustig leek, zaten ze ineens in een hinderlaag. Ze probeerden zich nog terug te trekken. Toen werd Kevin in zijn longslagader geraakt. In een paar seconden was het voorbij. Zijn maten zijn even later terug de kogelregen ingegaan om hem te halen. Met gevaar voor eigen leven.”
“Ik vond het fantastisch”
Al voor corona waren de plannen er, maar woensdagmiddag was het dan eindelijk zover. Onder de aanwezigen waren onder andere de ouders en familie van Kevin, vrienden, oud-collega’s, medewerkers van Defensie, het Veteranen Platform en Rijkswaterstaat. De vader van Kevin vindt het fijn om te zien dat er zoveel mensen bij waren. “Zelfs de Commandant der Strijdkrachten was er bij. Dat had ik echt helemaal niet verwacht. Ik vond het fantastisch.”
Het is volgens de vader van Kevin belangrijk dat er op een goede manier aandacht wordt geschonken aan zijn zoon, maar ook andere gesneuvelde militairen. “Het moet niet zo zijn dat het bord er gewoon neergehangen wordt. Dat is gelukkig ook niet gebeurd. Op deze manier was het een heel mooi eerbetoon. Dit eerbetoon doet helemaal recht aan Kevin.”
“Als je aan het moment terugdenkt, lijkt het net alsof het gisteren gebeurd is”
Het biedt geen afsluiting, hoe mooi het ook was. “Zoiets kun je bijna niet afsluiten, maar je leert er wel mee leven. Dat hebben we de afgelopen dertien jaar gedaan. Als je aan het moment terugdenkt, lijkt het net alsof het gisteren gebeurd is.”
Het was dan ook heel ingrijpend, maar dat merkte Paul pas toen hij weer thuis was. “Je merkt dan toch wel dat het best aan je gevreten heeft.”
