Edita Saakian
De vluchtelingen kwamen in oktober aan bij het hotel. Ze zijn zonder hun ouders gevlucht en komen voornamelijk Syrië. In oktober werd deze groep overgeplaatst vanaf de drukbezette opvang in Ter Apel. Het hotel wordt nog altijd geboekt door gasten. De vluchtelingen zitten in een ander deel van het gebouw.
Eigenaresse Janny Zoontjes hielp eerder al Oekraïense vluchtelingen aan een warm bed en stond daarom ook open voor deze groep minderjarigen. “De kinderen die bij ons in het hotel zitten zijn zestien á zeventien. Ik moet er niet aan denken dat mijn zoon over een paar jaar met rugzakje de wijde wereld over moet”, vertelt ze.
“Sommige ouders laten hun kinderen niet meer langs het hotel fietsen.”
De vluchtelingen kunnen hier tijdelijk terecht totdat er een nieuwe plek voor ze is. Eigenlijk zouden ze er twaalf weken verblijven, maar de opvang is nu verlengd tot augustus volgend jaar. Geen probleem, vindt Janny. “Er zijn weinig gemeenten die deze minderjarige groep wil hebben. Ik wilde eerst rustig aankijken of het goed ging, maar de afgelopen zeven weken hebben we geen enkel probleem met ze gehad.”
Vanwege de verlenging vindt er opnieuw een inloopbijeenkomst plaats in het hotel voor omwonenden. De buurt reageert namelijk wisselend op de opvang. “Er zijn mensen die hun kinderen niet meer langs het hotel laten fietsen. Ze zien niet dat het gewoon pubers zijn die een warm bed nodig hebben.”
“Ze hebben ernstige dingen meegemaakt en zijn helemaal alleen.”
Er is volgens Jenny ook een andere kant. “Gelukkig zijn er hier ook mensen die voor ze klaarstaan en spullen doneren. Sommige kinderen kwamen hier aan met alleen een supermarkt tas. Als morgen hier de hel losbreekt, hoop ik dat er ook iemand voor mij klaarstaat.”
De vluchtelingen krijgen Nederlandse les en psychische hulp. Volgens Janny lopen ze stuk voor stuk rond met ‘hartverscheurende verhalen’. “De meeste jongeren komen uit Syrië. Ze hebben ernstige dingen meegemaakt en zijn helemaal alleen. De situatie in Ter Apel maakte het niet beter. Hier hebben ze tenminste een bed en kunnen ze warm douchen.”
“De WK-wedstrijd keken we gezellig met z’n allen.”
Janny leerde van de groep Oekraïense vluchtelingen al dat ze zich moest afsluiten van de pittige verhalen. “In het begin hoorde ik nog wel eens wat deze groep had meegemaakt, maar daar vraag ik nu niet meer naar. Ik kom anders niet aan slapen toe. Gelukkig krijgen ze goede begeleiding.”
