Tom van RooijenHarold Pieper groeide op in Drenthe en studeert sinds een aantal jaar in Tilburg. In het hoge noorden kreeg hij te maken met pestgedrag van zijn schoolgenoten. In combinatie met de scheiding van zijn ouders en andere sombere gevoelens resulteerde dit in een jarenlange alcoholverslaving die tot een dieptepunt kwam in het Tilburgse studentenleven. Maar nu Pieper definitief van de drank af is geeft hij zijn eerste dichtbundel uit: Uit het leven gegrepen. Pieper vertelt: “Mijn schrijfstijl is niet elitair, ik heb het echt uit mijn hart geschreven, een beetje à la Hazes.” Inderdaad zijn de gedichten in de bundel van Pieper zeer toegankelijk qua schrijfstijl, de zware onderwerpen hebben dat misschien ook wel nodig.
De jonge dichter maakt ondanks zijn heftige verleden een positieve indruk. “De reacties op het boek zijn goed, ook mijn familie is supertrots. Bovendien heb ik een heel lieve vriendin waarop ik altijd kan terugvallen, het gaat heel goed met mij. Ik sta veel sterker in het leven dan een paar jaar geleden.” Dit optimisme schemert sterk door de gedichten heen. “Dat wilde ik ook echt laten merken”, zegt Pieper. “Er is licht aan het einde van de tunnel.”
