Manoek Lambregts
Acht jaar geleden kreeg Eugénie de diagnose baarmoederhalskanker. “Daar zou ik beter van worden door middel van chemotherapie en bestralingen, maar na drie chemo’s kreeg ik een acute vaatverstopping”, zegt de Tilburgse. “Mijn bloed was net kauwgom. Dat was echt heel heftig.”
“Ik kan niet meer, mijn voet moet eraf”
Hierdoor raakte een bloedvat in haar been verstopt. Eugénie werd gedotterd. Ze had direct door dat dat niet werkte. “Mijn voet was ijskoud.” Een dag later hoorde ze dat het foute boel was. Bloedverdunners zouden moeten helpen. “Maar de pijn was niet te harden”, zegt Eugénie. “Na vijf dagen zei ik: ‘Ik kan niet meer, mijn voet moet eraf.’”
Een amputatie was medisch noodzakelijk. Eerst onder de knie, dan zou Eugénie meer bewegingsvrijheid hebben. Na een maand bleek dat haar been toch boven de knie geamputeerd moest worden. “Ik vind het moeilijk om te antwoorden of het al went”, zegt ze. “Het is mijn nieuwe ik, dat wel. Ik hoor Rutte nog zeggen tijdens corona: dit is het nieuwe normaal. Daar werd ik giftig van. Dat was maar tijdelijk. Mijn nieuwe normaal gaat nooit meer veranderen.”
Eugénie is een trots mens
Toch laat Eugénie het er niet zomaar bij zitten. “Ik wil heel graag laten zien dat je ondanks een beperking, of zoals ik liever zeg: met een aanpassing, fantastisch mee kan doen met alles.” Met crossfit, een combinatie van cardio, gymnastiek en kracht, ontdekt ze dat sporten haar helpt bij het dagelijks leven. “Als ik traploop ben ik niet onzeker, bijvoorbeeld. Ik heb geen leuning nodig. Iedere keer als ik weer iets kan, maakt mij dat een ontzettend trots mens. Dan kan ik de eerste vierentwintig uur alleen maar stralen.”
De Tilburgse wil die positiviteit graag aan meer mensen overdragen. “De CrossFit Games is het grootste podium waar ik op kan acteren”, zegt ze. Vorig jaar deed Eugénie ook al mee, toen behaalde ze de zesde plaats. Dit jaar hoopt ze een plekje hoger te eindigen.
Fantoompijn en protheses
“Nummer één of twee worden is echt heel lastig”, zegt Eugénie. “Dat zijn mensen die geboren zijn met een beenafwijking. Die hebben twintig jaar meer prothese-ervaring.” Die sporters hebben ook niet te maken met fantoompijn. “Ik ben nog druk doende hoe ik daar mee om kan gaan. Het belemmert mijn sportprestaties.” Een nieuwe prothese is mogelijk wel een sleutel tot succes. “Ik sta niet goed op mijn huidige, dus mijn prothesemaker en ik zijn druk bezig met het verbeteren daarvan.”
De reis naar Las Vegas in september, de prothese en ook nog een stukje revalideren kosten een hoop. Eugénie zamelt daarom geld in.. “Ik voel me ergens gegeneerd om weer een beroep te doen op mensen,” schrijft ze. “Maar zonder financiële steun is het een moeilijke opgaaf om naar Las Vegas te kunnen gaan.”
LEES OOK:
Deze Tilburgse topsporter doet mee aan de Paralympische Spelen
