Vanessa Spaanderman
Op 16 juni 2007 overleed de vader van Thijs den Ouden aan een hartstilstand. Het moment waarop hij hoorde dat zijn vader er niet meer was, weet Thijs nog heel goed. “Als vijfjarig jongetje voelde ik me een echte grote baas. Ik hoorde allerlei lawaai van boven en schreeuwde: ‘Kan het wat zachter? Er probeert hier iemand te slapen.'”
Wat de kleine Thijs toen nog niet wist, was dat zijn twee grote zussen, Lies en Suus, op dat moment te horen kregen dat hun vader was overleden. Niet veel later kwam ook zijn moeder hem het nieuws brengen. “Ze zei toen: ‘Kanjer, je papa is dood.’ Ik weet dat ik begon te huilen, maar dat deed ik omdat mijn zussen aan het huilen waren. Niet zozeer omdat ik die emotie zelf voelde”, legt Thijs uit.
(Tekst loopt door onder de foto.)
Vader leren kennen door podcast
Het is een van de weinige herinneringen die Thijs bewust heeft meegemaakt. Het feit dat hij zo weinig over zijn vader weet, zette de Tilburger aan het denken. Hij besloot in het familiearchief te duiken en gesprekken te voeren met zijn moeder en zussen. “Ik ben erachter gekomen dat mijn zussen echt boordevol herinneringen zitten, tot in de kleinste details. Dan denk je echt: hoe kan het zijn dat ik er niets meer van weet?” vraagt Thijs zich af.
Verder heeft hij ook herinneringen opgehaald met jeugdvrienden, collega’s en het oude buurmeisje van zijn vader. Maar ook met mensen met wie hij in zijn studententijd in Tilburg omging. “Het was wel heel gaaf om dan dat appje te sturen met: ‘Hoi, Thijs hier, de zoon van Bram.’ Ik heb met vrienden van mijn vader zitten lunchen.”
En lijkt Thijs een beetje op zijn vader? “Ik heb wel een paar keer gehad dat ik een bepaalde uitspraak deed bij vrienden van hem. Zij begonnen dan te lachen en zeiden dat het net leek alsof ze mijn vader hoorden praten. Ik heb het niet gekopieerd van mijn vader, want ik heb hem nooit gekend. Dus dat was wel leuk”, lacht Thijs. “Ik denk dat mijn vader en ik een heel goede match waren geweest, maar we hadden ook erg kunnen botsen.”
(Tekst loopt door onder de foto.)
Inspiratie voor anderen
Normaal gesproken staat Thijs bekend als de grappenmaker, maar in deze podcast laat hij zijn ware emoties zien. Ook is hij in therapie gegaan. “Het voelt haast alsof er een naaktfoto van je is gedeeld.”
In totaal heeft Thijs vijf afleveringen gemaakt. Hij hoopt anderen te helpen die in een soortgelijke situatie zitten. “Een soort gevoel van herkenning te geven, maar ergens ook te inspireren om zelf zo’n stap te zetten. En je hoeft niet gelijk een podcast te maken, maar wel bij jezelf na te gaan: hoe zit mijn gevoel?”, vertelt Thijs.
Heel moeilijk
Hij vindt het belangrijk om het gesprek op gang te brengen over een overledene die je misschien mist. “Het is heel moeilijk om het gesprek over je overleden ouder te beginnen met je andere ouder. Die confronteer je ook liever niet met het grote verdriet.”
Elk jaar staat het gezin stil bij hun vader. Zo gaan ze volgende week met z’n allen uit eten. Het is dus niet alleen maar verdriet, maar ook het vieren van het leven. “Gewoon weer even lekker samen zijn en elkaar weer zien.”
