Edita Saakian
De gemeente pakt de vernieuwing van het park grondig aan. De oorspronkelijke structuur van het park is grotendeels verdwenen. De wandelpaden zijn uitgesleten, de beplanting is verwilderd, veel wateroverlast. Kortom: het geheel mist samenhang. Tijd om daar wat aan te doen.
Terug naar de basis – maar dan met een moderne twist
Met het plan wil MTD Landschapsarchitecten het oorspronkelijke idee van het park in ere herstellen: vier open ruimten, verbonden door paden en zichtlijnen. Die subtiele opbouw is in de loop der jaren flink vertroebeld. Met nieuwe beplanting, verbeterde paden en het terugbrengen van de historische lijnen moet dat hersteld worden.
Nieuwe vijver, fontein en een eigentijdse muziektent
De vijver krijgt een flinke opfrisbeurt. Aan de oostkant komt een natuuroever met waterplanten, de stalen randen verdwijnen en worden vervangen door minder zichtbare oevers onder waterniveau. In het midden van de zichtlijn wordt de fontein opnieuw geplaatst, die het water rondpompt en zorgt voor leven in het park.
Direct aan het water komt een nieuw paviljoen, dat qua opzet doet denken aan de oude muziektent. Het gebouwtje wordt zo ontworpen dat het als één geheel aanvoelt met de vijver en de formele ruimte eromheen. Denk aan een stevige kap, een lage plint van natuursteen of beton (die meteen dienstdoet als winterterras), en een transparant middendeel met veel glas. De gevels kunnen deels opengezet worden, zodat binnen en buiten straks in elkaar overlopen.
Het paviljoen krijgt een bescheiden horecafunctie – denk aan koffie, iets kleins te eten – én ruimte voor kleinschalige culturele initiatieven. Tilburgse musea zoals De Pont en het Textielmuseum worden betrokken bij de programmering. Zo ontstaat een culturele route door het park, richting Spoorzone en de musea.
Het gebouwtje zelf wordt duurzaam gebouwd, met materialen zoals hout, glas, messing, aluminium en natuursteen. Het moet zo’n 16 meter lang worden en een breedte van 8 meter krijgen.
Ook de bankjes keren terug. Niet zomaar bankjes, maar langere zitplekken op herkenbare plekken, zoals onder bomen of aan het eind van een weide. Ze krijgen een uitstraling die past bij de sfeer van vroeger, maar dan in een eigentijds jasje.
Veiliger en prettiger, ook in de avond
Naast verfraaiing staat ook veiligheid op het programma. Het park blijft fysiek open, maar na middernacht mag je er niet meer verblijven. Er komt dimbare verlichting op centrale plekken, maar de randen blijven rustiger om natuur en sfeer te behouden. Tegelijkertijd worden struiken die nu het zicht belemmeren aangepakt. Geen kale boel, wél overzicht.
Zichtlijnen worden hersteld, losse objecten zoals transformatorhuisjes worden beter weggewerkt met klimplanten, en de noordwestelijke weide – nu vaak nat – krijgt betere drainage zodat je daar straks wél fatsoenlijk kunt zitten of picknicken.
LEES OOK:
Tilburgs oudste park door de jaren heen: van herdgang en mogelijke haven tot Wilhelminapark
