Pieter Soethout
Vanaf dat Loes negen was, trainde ze al mee bij NOAD en vanaf haar elfde ging ze ook wedstrijden spelen. “Op mijn vijftiende ben ik overgegaan naar de dames. Toen hadden ze maar één damesteam en daardoor kwam ik ook meteen in het eerste team. Daar ben ik blijven plakken”, vertelt de routinier met een knipoog. Inmiddels bestaat NOAD niet meer, omdat de vereniging in 2017 fuseerde met RKTVV en Longa, tot wat nu FC Tilburg is.
“Als ik vroeger vertelde dat ik op voetbal zat, zeiden ze: ‘Oh, ben je lesbisch?’”
De 40-jarige Tilburgse maakte de enorme ontwikkeling van het vrouwenvoetbal mee. “Als ik vroeger vertelde dat ik op voetbal zat, zeiden ze: ‘Oh, ben je lesbisch?’ Dat is nu gelukkig niet meer aan de orde.” Loes vindt het fijn om te zien dat er tegenwoordig zoveel meisjes voetballen. Ook zijn de tenues enorm veranderd. “Vroeger was het allemaal heel groot, als meisje zwom je in je tenue. Gelukkig is dat nu niet meer zo.”
Inmiddels voetbalt Loes ook met dames, die begin twintig zijn. “Dat kan ik allemaal niet meer bijbenen. Als we op de training een sprintoefening doen, denk altijd: liever niet. Het tempo ligt echt te hoog dan.”
“Het is gewoon een grote vriendinnengroep, dat is de grootste reden dat ik nu nog voetbal.”
Ondanks dat het tempo door de jaren heen omhoog ging, denkt Loes dat zowel zij als de jongere generatie voetbalsters van elkaar kunnen leren. “Die jonge meiden zijn supersnel en behendig met de bal, maar ik denk dat ze van mijn instelling kunnen leren. Vanuit mijn ervaring weet ik: niet lullen, maar poetsen.” Waarom het dan ondanks het leeftijdsverschil zo goed klikt? “Dat komt, omdat ik me geen veertig voel”, vertelt Loes.
Toch dacht ze lange tijd niet aan stoppen. “Ik ben misschien wat te lang doorgegaan door het team”, geeft ze eerlijk toe. “Het is gewoon een grote vriendinnengroep, dat is de grootste reden dat ik nu nog voetbal.” Maar ook het spelletje laat haar na al die jaren niet los. “De sport is superleuk, niet nadenken en tegen die bal aan trappen. Maar het teamgevoel vind ik het belangrijkste. De klik die je met die meiden hebt, is geweldig.”
Tekst gaat verder onder de foto.
“Misschien dat ik mijn zoontje training kan geven als hij op voetbal gaat.”
Maar ondanks de goede klik komt er toch een einde aan de ‘carrière’ van Loes. “Ik heb al aangegeven dat ik ga stoppen”, vertelt ze. “Dit is het laatste seizoen voor mij.” Maar toch kan ze het niet helemaal achter zich laten. “Ik blijf trainingslid, want ik ga het waarschijnlijk missen. Dan kan ik in ieder geval af en toe nog meetrainen.”
Een vervolg als trainer bij de vrouwen ziet de voetbalster niet zitten, maar betrokken bij de club blijft ze in ieder geval. “Misschien dat ik mijn zoontje training kan geven als hij op voetbal gaat.” Voor nu is er nog één wedstrijd te spelen en daarna volgen de play-offs voor promotie naar de hoofdklasse, voordat de ervaren verdediger officieel afscheid neemt.
