Sterke, moedige oorlogsvrouwen mochten jarenlang zichzelf niet zijn

In het Tilburgse theater De Nieuwe Vorst speelt de voorstelling Oorlogsvrouwen die gaat over vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog dienden in het Sovjetleger.
Foto: Bart Grietens

Lang werd er gezwegen over vrouwen aan het front. Wat zij daar hadden meegemaakt was immers te gruwelijk. Maar ze zijn het niet vergeten. Vandaar dat Karina Holla in de voorstelling Oorlogsvrouwen het verhaal wil vertellen van vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog dienden in het Sovjetleger. Het verhaal van onvoorstelbaar sterke vrouwen in onvoorstelbare omstandigheden. Zondag 6 maart in theater De Nieuwe Vorst.

Oorlogsvrouwen is gebaseerd op de roman De oorlog heeft geen vrouwengezicht van de Wit-Russische schrijfster en Nobelprijswinnares Svetlana Alexijevitsj. Zij interviewde daarvoor driehonderd Russische vrouwen over hun ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Vrouwen, vaak meisjes nog, die in 1941 de oorlog ingingen om hun land tegen Hitler te verdedigen. Verzetsstrijders, piloten van gevechtsvliegtuigen, mecaniciens en scherpschutters. Maar in plaats van bruiden werden ze dus soldaten. Ze vochten net als de mannen, geweer en bajonet in de aanslag.

Foto: Bart Grietens

De vrouwen droegen in de oorlog geweren die soms groter waren dan zijzelf of alsof het geweer een pop was. Ze werden gevangen genomen, gefolterd en gedood. Geconfronteerd met grote wreedheid bleven ze moedig en onverzettelijk. Vrouwen die vier jaar lang geen vrouw mochten zijn.

De pers over Oorlogsvrouwen

Fraaie scènes zijn het, waarin Holla af en toe terzijde wordt gestaan door een tweetal jonge zangers en performers dat muzikale dansante intermezzo’s voor zijn rekening neemt. ‘Er is maar één weg, de mens liefhebben. Hem met liefde te begrijpen’, zegt Alexijevitsj. Holla draagt de voorstelling op aan haar, als passende ode aan vrouwelijke strijdbaarheid. – de Volkskrant

[over Karina Holla:] Je blijft naar haar kijken hoe ze haar handen beweegt, soms hoekige passen maakt die zowel schrik als standvastigheid uitdrukken, hoe ze verhaalt over een verhoor en met kleine bewegingen van haar hoofd mimeert of ze geslagen wordt. In haar grandioze spel komen kwetsbaarheid en onverzettelijkheid schitterend samen. – Theaterkrant

Kees-Luc Simons