Pieter Soethout
Sehaam vertelt openhartig over het feit dat haar ouders zijn gevlucht uit Somalië. “Mijn vader vluchtte eerst naar Kenia en daar zocht hij een vlucht richting Europa”, vertelt ze. “Zijn oom heeft hem hierbij veel geholpen, qua financiën en andere praktische zaken. Zijn eindbestemming was Zweden, maar hij had een tussenstop in Amsterdam. Daar werd hij eigenlijk opgepakt en werd hij gedwongen om in Nederland asiel aan te vragen.”
Haar moeder vluchtte twee jaar na haar vader en wilde naar Engeland. Ook zij had een overstap in Amsterdam en werd net als mijn vader opgepakt op Schiphol.”
Komen uit dezelfde wijk
Haar ouders kenden elkaar nog niet in Somalië en dat was eigenlijk best bijzonder. “Het was niet de planning dat ze elkaar zouden ontmoeten”, lacht Sehaam. “Het grappige is dat mijn ouders uit dezelfde wijk komen, maar ze kenden elkaar helemaal niet. Ik heb het ook wel eens aan ze gevraagd. Hoe komt het dat jullie elkaar nooit hebben ontmoet in jullie jeugd, maar op een heel ander continent wel?”
Uiteindelijk belandden zowel haar vader als moeder in Nederland en kwamen ze elkaar voor het eerst tegen in Tilburg. “Mijn vader woonde er al en de zus van mijn moeder woonde er ook. Dus zij kwam hier ook vaak. Het liefdesverhaal begon dus in Tilburg.”
Veel meegemaakt
Als kind van twee vluchtelingen maakte Sehaam andere dingen mee dan het gemiddelde Nederlandse kind. “Ik heb geen doorsnee jeugd gehad”, geeft ze aan. “Ik moest veel mee naar afspraken, heb veel vertaald en veel meegemaakt. Ik moest volwassen zaken op jonge leeftijd begrijpen om het in makkelijke termen aan mijn ouders uit te leggen.”
Dat was niet altijd makkelijk, maar het heeft de 25-jarige wel gevormd tot wie ze nu is. “Ik denk dat ik er wat empathischer en behulpzamer door ben, en dat ik heel goed kijk of iemand mij begrijpt.” Ook staat het welzijn van vluchtelingen bij haar hoog in het vaandel. “Ik vind het nog steeds heel belangrijk dat vluchtelingen de juiste begeleiding krijgen. Een kind hoort dat niet te doen. Het is een taak voor de maatschappelijke hulpverlening.”
Meteen verliefd
Wanneer Sehaam op zoek gaat naar een stage komt ze uit bij Stichting VluchtelingenWerk. “Mijn ouders waren degenen die tegen me zeiden dat het iets voor mij zou kunnen zijn. Zij hebben veel hulp gehad van Stichting VluchtelingenWerk en daar zijn ze tot de dag van vandaag dankbaar voor.” Ze solliciteerde en kreeg de stage. Wat volgde zijn volgens Sehaam zes geweldige maanden. “Ik werd helemaal verliefd. Het is zulk dankbaar werk. Je kunt cliënten zo goed helpen. Ik snap dat mensen niet weten waar ze moeten beginnen, in een nieuw land met een vreemde taal.”
Na haar stage pakte ze haar studie rechten weer op. Toen ze daar bijna klaar mee was, viel haar oog op een vacature bij Stichting VluchtelingenWerk. “Toen dacht ik: ik wil het nog een keer doen. Ik ontdek met terugwerkende kracht de ervaringen van mijn ouders. Ik herken dat dagelijks.”
