Manoek Lambregts
In het boek over de regenbooggeschiedenis van Tilburg komt Het Brabants Lesbies Lentefeest — zoals het oorspronkelijk heette — slechts in een paar alinea’s aan bod. De nadruk ligt vooral op de verhalen van mannen. “In archieven komen vrouwen, en zeker lesbische vrouwen, nu eenmaal minder vaak voor”, zegt Jansen-Hassouna.
‘Wij gaan niet weg’
Ook vandaag de dag is er behoefte aan meer zichtbaarheid voor lesbische vrouwen. “Onze rechten staan onder druk, bijvoorbeeld in Amerika,” vertelt de organisator. “Maar ik hoor ook van jonge lesbische vrouwen dat ze het nog steeds moeilijk vinden om uit de kast te komen, of zich niet herkennen in de media.” Jansen-Hassouna benadrukt dat er ook een politieke urgentie achter het initiatief zit. “We willen het feest terugbrengen, maar vooral ook de zichtbaarheid vergroten. Wij vrouwen zijn er, en we gaan niet weg — dat willen we laten zien.”
Door dit evenement met lokale queerartiesten te agenderen, hoopt de organisatie een laagdrempelig feest weg te zetten. “Lesbische- en transvrouwen worstelen soms best met: hoe ontmoeten we elkaar in het echte leven? We willen op dit feest dat iedereen contact kan maken in een veilige omgeving.” Die veilige omgeving wil zeggen: vrouw zijn in alle vormen staat voorop en er lopen ‘floor angels’ rond waarbij je terechtkunt als je je onveilig voelt.
Combinatie feest en verdieping
“Ik hoop dat dit een jaarlijks evenement kan worden”, zegt Jansen-Hassouna. “Maar wel met de combinatie feest en verdiepingsslag.” Naast de dansavond is er die dag bijvoorbeeld ook een workshop waarin mensen het gesprek kunnen aangaan over seksualiteit en intimiteit bij transvrouwen. “We zijn bewust bezig met transvrouwen, vrouwen van kleur en non-binaire mensen,” zegt Jansen-Hassouna. “Dat was in de jaren tachtig dan toch wat anders.”
LEES OOK:
Queergeschiedenismaand: Martin blikt terug op de jaren ’70 en ’80
